Kim jest Katolicki Kościół Narodowy?
 |
Spis Treści: 1. Geneza 2. Nauka i organizacja Katolickiego Kościoła Narodowego 3. Duchowni i wierni 4. Kim jestesmy? 5. FAQ czyli: Pytania i odpowiedzi dotyczące Kościoła |
1. Katolicki Kościół Narodowy
Katolicki Kościół Narodowy ( ang. National Catholic Church, NCC) – Kościół katolicki i narodowy działający na terenie Polski, Niemiec, Chorwacji, Szkocji, którego poza granicami Polski znaczną część wiernych stanowią przedstawiciele Polonii. Kościół w swojej doktrynie jest najbliższy Kościołowi Rzymsko- katolickiemu. Organem prasowym Kościoła pozostaje kwartalnik „Wspólnota Wiary”. W Kościele działają jednostki organizacyjne Kościoła takie jak: Towarzystwo Społeczne Civitas Polonia, Katolicko-Narodowy Instytut Charytatywny Misericordia, Wyższe Seminarium Duchowne oraz Zakon.
Historia: Powstanie
(okres Polskiego Narodowego Katolickiego Kościoła w Kanadzie Seniorat Misyjny w Polsce lata 2012-2014)
23 września 2012 roku na Zgromadzeniu Założycielskim, które odbyło się w Kamiennej Górze (Polska) grupa duchownych pod przewodnictwem księdza Adama Rośka złożyła wyznanie wiary konstantynopolitańsko – nicejskie oraz deklarację o utworzeniu na terenie Rzeczypospolitej Polskiej Polskiego Narodowego Katolickiego Kościoła w Kanadzie Seniorat Misyjny w Polsce, zwanego dalej Kościołem. Na czele Kościoła stanął, jako biskup Sylwester Bigaj, biskup diecezji kanadyjskiej Polskiego Narodowego Katolickiego Kościoła w USA i w Kanadzie a jako Senior Kościoła w Polsce ksiądz Adam Rosiek. Ideą zakładanej wspólnoty pozostawało kontynuowanie wartości moralnych i doktrynalnych określonych w Konstytucji Polskiego Narodowego Katolickiego Kościoła w USA i Kanadzie, którego inicjatorem był biskup Franciszek Hodur. Kościół przyjął swoją konstytucję zwaną statutem Kościoła w Polsce. Jednak w wyniku konfliktu powstałego pomiędzy biskupem diecezji kanadyjskiej Sylwestrem Bigajem a Pierwszym Biskupem Polskiego Narodowego Katolickiego Kościoła w USA i Kanadzie Anthonym Mikowskim Kościół amerykański wycofał swoje poparcie dla idei tworzenia struktury Senioratu w Polsce. W tych okolicznościach biskup Sylwester Bigaj postanowił dalej otoczyć pasterską opieka tworzącą się strukturę misyjną Kościoła w Polsce, co przypłacił wydaleniem go z szeregów biskupów Polskiego Narodowego Katolickiego Kościoła w USA i Kanadzie. 18 października 2013 roku na Zebraniu Generalnym, które przekształciło się w Synod Kościoła, w Missisagua – Toronto (Kanada) postanowiono ogłosić autokefalię diecezji kanadyjskiej. Kościół kanadyjski, którego częścią była tworząca się struktura misyjna w Polsce przyjął samodzielną nazwę – Polski Narodowy Katolicki Kościół w Kanadzie. Biskupem Kościoła kanadyjskiego pozostał nadal biskup Sylwester Bigaj. W trakcie obrad Synodu wybrano dwóch biskupów pomocniczych. Biskupa elekta Jerzego Urbańskiego dla Kościoła w Kanadzie ( biskup nie przyjął sakry biskupiej do dnia dzisiejszego) oraz biskupa elekta Adama Rośka dla tworzącego się w Polsce Kościoła( sakra biskupia w dniu 31 stycznia 2015r.). Obaj wybrani biskupi otrzymali stuprocentowe poparcie uprawnionych do wyborów członków Synodu . W okresie do uzyskania decyzji o rejestracji działania Kościoła ograniczały się wyłącznie do sfery duszpasterstwa domowego. Kościół nie posiadał własnych świątyń ani kaplic. W dniu 26 czerwca 2014 roku decyzją Ministra Administracji i Cyfryzacji, Kościół w Polsce został wpisany do rejestru kościołów i innych związków wyznaniowych pod pozycją 179 pod nazwą Polski Narodowy Katolicki Kościół w Kanadzie Seniorat Misyjny w Polsce.
Zmiana nazwy na Katolicki Kościół Narodowy lata od 2014 …
W dniu 16 sierpnia 2014 roku Zgromadzenie ( Synod) Polskiego Narodowego Katolickiego Kościoła w Kanadzie Seniorat Misyjny w Polsce, które zebrało się w Szczecinie podjęło kilka ważnych z punktu widzenia historii Kościoła jak również dla dalszych losów tworzonej misji Kościoła uchwał. Uchwałą Zgromadzenia Kościoła została zmieniona nazwa Kościoła, który od tego czasu posługuje się nazwą „Katolicki Kościół Narodowy w Polsce”. W zmianach przygotowano również nowy układ strukturalny tworzącej się misji Kościoła, którego efektem w miarę rozwoju struktur Parafialnych w Polsce ma być powstanie czterech prowincji – diecezji( wrocławskiej, warszawskiej, krakowskiej i szczecińskiej) w Polsce. Kolejną ważną uchwalą Zgromadzenia była uchwała potwierdzająca przez Kościół w Polsce wybór na biskupa księdza Adama Rośka oraz wskazanie sposobu konsekracji. Dotychczasowy biskup Polskiego Narodowego Katolickiego Kościoła Seniorat Misyjny w Polsce Sylwester Bigaj w poczuciu wypełnienia swojej misji polegającej na zasianiu Słowa Bożego na ziemi ojczystej wycofał się z dalszej aktywnej działalności Kościoła w Polsce, wyciszając również, z powodów zdrowotnych, swoją aktywność w Kanadzie. W powstałych okolicznościach Rada Katolickiego Kościoła Narodowego podjęła rozporządzenie na mocy którego wyrażono zgodę na konsekrację biskupa Adama Rośka przez jednego biskupa. Jedynym warunkiem było by był to biskup katolicki lub starokatolicki odznaczający się dużą pobożnością oraz posiadający niewątpliwą sukcesję apostolską. W dniu 31 stycznia 2015 roku w obecności kilkudziesięciu osób w tym duchowieństwa biskup Adam Rosiek przyjął sakrę biskupią z rąk Jego Ekscelencji księdza biskupa Stanisława Sawickiego. Uroczystość odbyła się w kaplicy Najświętszego Sakramentu w Miliczu( Polska). Biskup Stanisław Sawicki został następnie inkardynowany do Katolickiego Kościoła Narodowego w Wielki Czwartek w kwietniu 2015 roku.
Dekretem biskupa Adama Rośka będącego Seniorem Katolickiego Kościoła Narodowego w Polsce zostało powołane do życia:
1. Wyższe Seminarium Duchowne we Wrocławiu, które zainaugurowało pierwszy rok pracy w dniu 26 września 2015 r. przyjmując na pierwszy rok studiów (w roku akademickim 2015/2016) – 4 alumnów.
2. Katolicko Narodowy Instytut Charytatywny Misericordia zajmujący się aktywną pomocą rodzinom i osobom potrzebującym w Polsce
3. Chrześcijańskie Towarzystwo Społeczne Civitas Polonia
4. Zakon
5. Wydział Misji zagranicznych dla misji Kościoła w Niemczech oraz Chorwacji
6. Pierwsze Parafie w Polsce.
a) Parafia pod wezwaniem świętych Apostołów Piotra i Pawła we Wrocławiu
b) Parafia pod wezwaniem Najświętszego Sakramentu w Miliczu1
c) Parafia pod wezwaniem Świętej Trójcy w Warszawie
d) Parafia pod wezwaniem Zesłania Ducha Świętego w Szczecinie wraz z duszpasterstwem akademickim
e) Parafia pod wezwaniem Matki Bożej Królowej Polski w Gdańsku
f) Parafia pod wezwaniem świętego Stanisława Biskupa w Krakowie
g) Parafia pod wezwaniem świętego Wojciecha w Poznaniu
Część Parafii w Polsce ma już swoje kaplice i stałe adresy.
W części ( Kraków, Poznań) liturgia sprawowana jest w modnym w dwudziestym pierwszym wieku modelu: Domus ecclesiae.
2. Nauka i organizacja Katolickiego Kościoła Narodowego
Nauka Katolickiego Kościoła Narodowego, zwanego dalej Kościołem, nie odbiega od wiary i tradycji Świętego Powszechnego i Apostolskiego Kościoła tradycji zachodniej. W sprawowaniu świętych czynności posługuje się kalendarzem liturgicznym zbieżnym z Kościołem rzymsko katolickim. Podobnie jak Kościół rzymsko katolicki oraz PNKK w USA i Kanadzie najwyższą cześć Kościół oddaje Bogu w Trójcy Jedynemu. Kościół oddaje wyznaje wiarę i oddaje cześć aniołom, świętym apostołom, męczennikom Kościoła Powszechnego, świętym Kościoła powszechnego. Szczególne miejsce wśród świętych zajmuje Matka Najświętsza – Niepokalanie poczęta Maryja, Matka Syna Bożego. Kościół przyjmuje wszystkie dogmaty dotyczące Trójcy Świętej, mariologiczne oraz eklezjologiczne z wyłączeniem dogmatu o nieomylności papieża. Kościół uznaje papieża, jako następcę Apostoła Piotra oddając Mu należną cześć i uznając Jego szczególną pozycję pośród wybranych przez Pana apostołów. Kościół uznaje tradycyjne siedmiu sakramentów świętych, zgodnie z nauką i tradycją zachodniego Kościoła Powszechnego. Eucharystia Święta sprawowana jest pod dwiema postaciami: Ciała i Krwi Pańskiej i stanowi centrum życia i pobożności członków Kościoła . W Kościele są sprawowane dwie formy sakramentu pokuty – spowiedzi świętej: indywidualna (uszna w konfesjonale) oraz ogólna (sprawowana bądź, jako odrębny obrzęd przed ołtarzem, bądź w połączeniu z Mszą Świętą w części zwanej spowiedzią powszechną). Do spowiedzi indywidualnej są zobowiązane przystępować dzieci oraz młodzież do lat 18 oraz jest ona polecana wszystkim wiernym by przynajmniej jeden raz w roku odbyli spowiedź indywidualną. Kościół jest samodzielny i niezależny organizacyjnie od jakiejkolwiek zagranicznej władzy kościelnej i świeckiej.
Godłem Kościoła jest otwarta księga Ewangelii, wsparta o krzyż i palmę, na tle promieniującej tarczy słonecznej z napisem „Prawda Praca Miłość”. Kolor Godla – tło purpurowe, napis i symbole w kolorze bieli. Hymnem Kościoła jest Rota
3. Duchowni i wierni
Obecnie Kościół liczy 10 Księzy w 7 Parafiach w Polsce oraz 3 Księzy pracujących na Misji w Niemczech, Chorwacji oraz w Europejskim Duszpasterstwie Kierowców Zawodowych Duchownym Kościoła może być wyłącznie mężczyzna, który ukończył Wyższe Seminarium Duchowne oraz uzyskał święcenia diakonatu lub prezbiteratu. Biskupem w Kościele jest kapłan wybrany przez Zgromadzenie (Synod) Kościoła, konsekrowany przez przynajmniej jednego biskupa katolickiego lub starokatolickiego posiadającego niewątpliwą sukcesję apostolską. Księży nie obowiązuje celibat. Strojem kapłańskim pozostaje czarna sutanna lub tzw. krótki stój duchowny. Stroje liturgiczne zgodne z tradycją Kościoła rzymskokatolickiego.
Biskupi Katolickiego Kościoła Narodowego w Polsce
• 2012-2014 – bp Sylwester Bigaj (ur. 1959) Biskup Kościoła w Kanadzie
• od 2015 – bp Adam Rosiek ( ur. 1959) Senior Kościoła w Polsce
• od 2015 – bp Stanisław Sawicki ( ur. 1962) Biskup Pomocniczy w Polsce
Wierni Katolickiego Kościoła Narodowego
Według stanu na dzień 01 stycznia 2015 roku do Kościoła w Polsce i w Europie przynależy łącznie 1073 osób. Kościół prowadzi aktywną formę działalności duszpasterstwa internetowego. W roku 2013 w mszach transmitowanych wzięło udział 43 tys., w 2014 94 tys., w 2015 225 tys. osób.
4. Kim jesteśmy?
Kim jest Katolicki Kościół Narodowy w Polsce? W 2012 roku została założona Misja Polskiego Narodowego Katolickiego Kościoła w Kanadzie. Po złożeniu w 2012 r. , zgodnie z ustawą , dokumentów rejestrowych został założony Polski Narodowy Katolicki Kościół w Kanadzie Seniorat Misyjny w Polsce.
Kościół został wpisany do Rejestru kościołów prowadzonego przez Ministra Administracji i Cyfryzacji w czerwcu 2014 roku kliknij i sprawdż w Ministerstwie .
Tym aktem otrzymał własną autonomię w Rzeczypospolitej Polskiej. Po tym wydarzeniu rozpoczęliśmy budowanie struktur Parafii i innych jednostek organizacyjnych Kościoła w Polsce. W dniu 16 sierpnia 2014 Synod Kościoła w Polsce podjął uchwałę o zmianie nazwy Kościoła na „Katolicki Kościół Narodowy”. Celem dokonanej zmiany i poszerzenie możliwości misyjnej Kościoła wobec innych narodów i podjęcie działalności misyjnej w Europie. W dniu 31 stycznia 2015 r. Senior Kościoła ksiądz biskup Adam Rosiek przyjął sakrę biskupią w obecności Kapłanów i wielu zaproszonych Gości. We wrześniu 2015 roku Ksiądz Biskup Adam Rosiek wziął udział w Zgromadzeniu Biskupów Europy w Erfurcie.
W październiku wraz z grupą wiernych odbył pielgrzymkę do grobów świętych Apostołów Piotra i Pawła. Budowanie dobrych relacji z wszystkimi wyznaniami a w szczególności z Kościołem Rzymsko- Katolickim jest priorytetem Kościoła w relacjach ekumenicznych. Mimo niezwykłej bliskości doktrynalnej z Kościołem Rzymsko- Katolickim, nasz Kościół należąc do Kościoła Powszechnego:
1. Nie jest Kościołem Rzymskokatolickim bis.
2. Nie jest wspólnotą stworzoną dla wygody jego duchownych.
3. Kościół Narodowy podkreśla prawdę, że każdorazowy następca świętego Piotra na stolicy Watykanu jest pierwszym spośród równych sobie następców Apostołów. Podkreśla również prawdę, że żaden człowiek stąpający na ziemi nie posiadał i nie będzie posiadał władzy, mocy i daru nieomylności w osądach i głoszonych naukach.
4. Nie podzielamy poglądu wedle, którego Kościół ma prawo zawładnąć prawem Boskim według swojego uznania. Prawo Boskie jest niezmienne i nie podlega ewolucji poglądów będących wynikiem rozwoju cywilizacyjnego.
5. Chcemy Kościoła czystego od polityki, od koniunkturalizmów. Kościół jest wspólnotą wiary a nie wspólnotą interesów. Kościół Narodowy jest wspólnotą, w której jest w sposób autentyczny realizowana nauka wypływająca wprost z teologii zawartej w Dziejach Apostolskich i Listach świętego Pawła. Jest, więc wspólnotą, w której gmina, czyli wierni mają bardzo wiele do powiedzenia. To wierni tworzą gminy – parafie. To wierni troszczą się o ich materialne zabezpieczenie
6. Nie zabiegamy o bogate świątynie, ale zabiegamy o piękne i czyste dusze, bo one są najprawdziwszą świątynią Boga.
7. Kościół Narodowy w sposób dosłowny interpretuje słowa opisujące ustanowienie Eucharystii. Wedle tych słów wypowiedzianych przez Jezusa i powtarzanych w trakcie każdej Mszy Świętej Jezus mówi abyśmy brali i spożywali Jego święte Ciało i Krew, które za nas wszystkich jest wydane, za nasze zbawienie. Bierzcie i jedzcie z tego wszyscy. Oznacza to ,że Kościół Narodowy nie rości sobie prawa do tego aby mówić : ty nie możesz spożyć Komunii świętej , a ty jesteś grzesznikiem więc nie wolno ci przystąpić do Stołu Pańskiego.
8. Kościół Narodowy wyznaje również prawdę, przyjęto również przez Kościół Rzymskokatolicki na Soborze Watykańskim II, że tzw. spowiedź wyznawana bezpośrednio w sposób duchowy Bogu w trakcie liturgii, ma tę samą wartość, jaką ma spowiedź indywidualna w konfesjonale. Stąd też w każdą niedzielę podczas Mszy świętej robimy rachunek sumienia, pobudzamy swoje sumienia, aby Bogu wyznać swoje grzechy a kapłan jest tylko „ręką Jezusa” i użycza głosu Bogu, aby za jego pośrednictwem mogło się dokonać odpuszczenie naszych win i oczyszczenie nas z grzechów.
9. Podstawową ewangelizacyjną dewizą kapłanów już zaangażowanych w dzieło Bożego Słowa i świadectwo Ewangelii jest zasada: Ewangelizując nie „wyciągaj” żadnej duszyczki z ławek innej wspólnoty chrześcijańskiej czy katolickiej. Idąc za Chrystusowym „pługiem „ podnosimy z ziemi to, co się zagubiło w życiu.
10. Pomagamy tym, którzy potrzebują naszej pomocy. Nie chcemy, więc aby odbierano nasze działania w rodzinie chrześcijańskiej czy katolickiej, jako niepotrzebne czy wrogie.
5. Pytania i odpowiedzi dotyczące Kościoła w myśl zasady: stańmy w prawdzie
I. Czy jest prawdą, co mówią o Was niektórzy księża i katechetki, ze nie jesteście Kościołem tylko sektą?
Odpowiedź jest krótka, oczywiście Katolicki Kościół Narodowy nie jest sektą Ani nie posiada żadnych znamion sekty. Pojęcia takiego używają najczęściej niededukowani duchowni czy inne osoby, które chcą jedynie uzyskać tzw. efekt strachu. „Uważajcie, bo to sekta”. Oczywiście Kościół nie jest sektą. Przed wiekami to samo pytanie padało wobec chrześcijaństwa. Istotnym elementem wskazującym, ze jakaś organizacja ma charakter sekty to jest niezwykle mocna pozycja tzw. guru w grupie. W Katolickim Kościele Narodowym naszym Mistrzem jest Bóg w Trójcy Jedyny. Biskupi i cale Duchowieństwo są sługami Chrystusa.
Rozumiem strach, tych, którzy kolportują tego typu wiadomości, ale prawda się sama obroni i po owocach nas poznacie. Tutaj znajdziecie potwierdzenie rejestracji naszego Kościoła liczba porządkowa 159 , numer w rejestrze 179 Kliknij i sprawdź w Ministerstwie
2. Gdybym mógł prosić o wyjaśnienie pkt 8, co do spowiedzi. Bardzo proszę o podanie konkretnych dokumentów Soborowych Kościoła Rzymskokatolickiego, co do tego,
„że spowiedź wyznawana bezpośrednio w sposób duchowy Bogu w trakcie liturgii, ma tę samą wartość, jaką ma spowiedź indywidualna w konfesjonale.”
Jeśli takowych nie ma, to chyba autor posunął się do nadinterpretacji, a może nawet kłamstwa. Liczę na odpowiedź – najlepiej wyczerpującą.( Kleryk MWSD we Wrocławiu)
Odpowiedź: Dla jasności przypominam nasz pkt.8 „Kościół Narodowy wyznaje również prawdę, przyjęto również przez Kościół Rzymskokatolicki na Soborze Watykańskim II, że tzw. spowiedź wyznawana bezpośrednio w sposób duchowy Bogu w trakcie liturgii, ma tę samą wartość, jaką ma spowiedź indywidualna w konfesjonale. Stąd też w każdą niedzielę podczas Mszy świętej robimy rachunek sumienia, pobudzamy swoje sumienia, aby Bogu wyznać swoje grzechy a kapłan jest tylko „ręką Jezusa” i użycza głosu Bogu, aby za jego pośrednictwem mogło się dokonać odpuszczenie naszych win i oczyszczenie nas z grzechów”. Pragnę nawiązać do tego co stanowi istotę działania Katolickiego Kościoła Narodowego czyli do tradycji zapoczątkowanej w USA przez biskupa Franciszka Hodura inicjatora PNCC w USA i Kanadzie oraz Diecezji Polskiej, która działała w naszej Ojczyźnie do 1951 r. Odnośnie nauki Vaticanum Secundum odsyłam do źródeł do konstytucji o Liturgii świętej i aktów wykonawczych Stolicy Świętej na podstawie których już w latach sześćdziesiątych dwudziestego wieku Kościoły partykularne we Francji, Austrii, Niemczech, Beneluksie oraz USA i Kanadzie wprowadziły praktykę sakramentu pokuty sprawowanego podczas każdej Mszy świętej. Sakrament Pokuty sprawowany w tej formie, podobnie jak i u nas ( w Katolickim Kościele Narodowym) nie ma formy „automatycznego” rozgrzeszenia. Każdy wierny, który chce skorzystać z Sakramentu Pojednania musi wyznać grzechy wobec Boga w tej chwili ciszy, kiedy Kapłan wzywa „wyznajmy teraz grzechy przed Bogiem”. Wiele razy uczestniczyliśmy w Mszy świętej w świątyniach rzymskokatolickich na zachodzie Europy ( Austria, Niemcy, Francja), podczas których odbywał się realny sakrament Pokuty w tej formie. Zainteresowanego odsyłam do dokumentów Soboru Watykańskiego II. W Polsce ta forma sakramentu Pokuty nie doczekała się publikacji. Polski Episkopat nigdy nie wdrożył tej praktyki sakramentu Pokuty. Jedynym przypadkiem rozgrzeszenia w tej formie była Msza święta w Stoczni Gdańskiej w 1980 roku podczas strajków. Nie udzielamy sakramentu Pokuty na zasadzie automatycznego rozgrzeszenia. Nic bardziej mylnego, jeżeli ktoś tak to rozumie. Nie ma ważnego odpuszczenia grzechów bez spełnienia warunków dobrej spowiedzi, jak rozumiem wszystkim nam znanych w Kościołach katolickich.
1. Rachunek sumienia
2. Żal za grzechy
3. Mocne postanowienie poprawy
4. Wyznanie grzechów
5. Zadośćuczynienie Bogu i bliźnim.
Jednym z nich jest ich wyznanie wobec Boga – spowiedź. Drogi Panie. Pragnę zwrócić Pana uwagę na taki praktyczny casus. Klęka Pan przy konfesjonale. Wyznaje grzechy wobec Boga nie wiedząc że siedzący spowiednik jest głuchą osobą w stopniu na tyle poważnym, że nie rozumie tego co Pan wyznaje. Udziela rozgrzeszenia. Odchodzi Pan od konfesjonału. Czy otrzymał Pan rozgrzeszenie czy też nie?? Tak otrzymał Pan odpuszczenie grzechów, bo ten głuchy Kaplan jest przecież Bożym narzędziem a grzechy wyznawał Pan przed Bogiem. Kaplan jest narzędziem Bożego miłosierdzia. Nie traktujemy spowiedzi konfesjonałowej, jako niepotrzebnej. Bardzo ją cenimy i zachęcamy każdego, kto ma potrzebę spotkania się z Kaplanem w konfesjonale by z tego nie rezygnował. Jednak dajemy również do dyspozycji tę formę, która jest również ważna, czyli sakramentu Pokuty podczas każdej Mszy świętej. Będzie on ważny, jeżeli Pan będzie świadomy i wypełni wszystkie warunki dobrej spowiedzi. W sakramencie Pokuty nie ma automaty zmów czy to w tej tzw. powszechnej, choć to nie to samo co widzimy podczas liturgii w Kościele Rzym-Katolickim ,czy też konfesjonałowej.
Pytanie 3. Bardzo prosimy o wyjaśnienie jak się wybiera biskupów w Waszym Kościele.
(Aneta- Kraków)
Odpowiedź: Bardzo dziękujemy za to pytanie. To bardzo ważna sprawa szczególnie w kontekście dość skromnej wiedzy, jaką posiadają wierni kościołów Katolickich w tej sprawie. Otóż w Kościele rzymskokatolickim kandydat na biskupa otrzymuje nominację od Ojca Świętego. Natomiast w Kościołach Katolickich o swoim rodowodzie starokatolickim, czyli odnoszącym się w swojej praktyce i doktrynie do Kościoła Apostołów i nauki Ojców Kościoła oraz Soborów Powszechnych Kościoła, biskupa wybiera Kościół. Byłoby to pewnie trudne by każdy miał takie prawo wyborcze, więc w Kościele – naszym jak i innych katolickich ( poza Rzym-Katolickim)- Dokonuje tego Synod Kościoła, czyli zgromadzenie reprezentantów wszystkich stanów w Kościele – duchowieństwa i wiernych. Tak byli wybierani biskupi przez wieki w Kościele Powszechnym. Praktyka wskazywania przez Papieża stała się powszechną w Kościele Rzymsko-Katolickim dopiero w wiekach średnich. W tej tradycji wyboru biskupa przez Synod Kościoła kryje się odwieczna wiara, ze Bóg przemawia poprzez wole ludzi. ( vox populi – vox Dei). W chwili potrzeby Synod Kościoła wybiera spośród Kapłanów – prezbiterów godnych tego urzędu biskupa. Biskup kandydat musi uzyskać, co najmniej zwykłą większość pośród glosujących członków Synodu. Po wyborze biskup elekt musi przyjąć święcenia biskupie, czyli sakrę biskupią, której może udzielić jeden lub więcej biskupów posiadających ważną sukcesję apostolską. Ważną sukcesję apostolską posiadają biskupi katoliccy i prawosławni, którzy posiadają tak zwaną linię łączącą ich z apostołami. Każdy biskup ważnie konsekrowany otrzymuje w dniu sakry biskupiej – konsekracji akt konsekracji wraz z linią sukcesyjną wykazującą, że jego konsekrator czy konsekratorzy posiadają pełną łączność poprzez swoich poprzedników z Apostołami. Linii sukcesyjnej nie pokazuje się do czasów Apostolskich, ale do czasów rozłamu w Kościele zachodnim ( reformacji Lutra), czyli do XVI wieku.
Nasz Ksiądz Biskup również został wybrany na Synodzie – w Kanadzie w październiku 2013 roku oraz na Synodzie w Polsce w sierpniu 2014 r. Święcenia biskupie – sakrę przyjął w dniu 31 stycznia 2015 roku z rąk Jego Ekscelencji Księdza biskupa Stanisława Sawickiego – biskupa katolickiego. W tym dniu otrzymał akt konsekracyjny podpisany przez Biskupa Konsekratora oraz swoja linię sukcesyjną. Dla podkreślenia katolickości na Konsekratora Narodowa Rada Kościoła wybrała Księdza Biskupa Stanisława Sawickiego, którego prawość i pobożność oraz linia sukcesyjna nie dają się podważyć.
Pytanie 4 : Na mszach w Adwencie usłyszałam , że Wasz Kościół nie jest zarejestrowany w Polsce a Wasz ksiądz biskup sam się ogłosił biskupem . Pomijając formę tego wystąpienia, która była karygodna, zupełnie niegodna kapłanów to sugeruję byście pokazali ludziom może jakieś dokumenty świadczące o nikczemności tych tak zwanych sprawiedliwych. Jeżeli można prosić o jakieś wyjaśnienia dla szerszego kręgu zainteresowanych to będę wdzięczna. (Katarzyna)
Odpowiedź : Dziękujemy za tę informację . Dotarły do nas szczegółowe informacje w tej sprawie. Sprawa ma swój tok prawny, ale przecież nie o to chodzi w Ewangelizacji by Kościoły się „wycinały”. Wśród duchowieństwa zawsze znajdą się tzw. „czarne owce”, które zamiast pokoju Chrystusowego będą ziać nienawiścią i jadem byle nie utracić żadnej owieczki. W ich przypadku tak naprawdę nie chodzi o życie duchowe tych „owieczek” ale o ich zasobność portfela „owieczek”. Ksiądz Biskup utrzymuje bardzo dobre relacje z hierarchami różnych Kościołów w tym również Rzymsko-katolickiego i w Polsce i w Watykanie. Ksiądz Biskup wielokrotnie powtarzał i powtarza, że prowadzona misja Ewangelizacyjna nie polega na prozelityzmie tylko na wspólnej trosce by „zaprosić do Boga tych, którzy w naszej Wspólnocie Katolickiego Kościoła Narodowego odnajdują miejsce i bliskość Pana Boga. Nie chodzi o wyciąganie wiernych z ławek jakichkolwiek Kościołów. Chodzi o głoszenie Ewangelii i prawdy, o świadectwo Ewangelii oparte na życiu, które w przypadku każdego z nas pełne jest trudnych doświadczeń, również grzechów i błędów, za które pokutujemy”
(Wypowiedź w trakcie pielgrzymki do grobów świętych Apostołów Piotra i Pawła – Rzym – 22 października 2015 roku).
Oczywiście nikt z nas z naszej Wspólnoty Kościoła nigdy nie posunie się do „ich” metod, bo staramy się Wam nieść Ewangelię i Chrystusa a nie niepokój i nienawiść. Nie posługujemy się półprawdami tylko prawdą płynącą z Ewangelii a w sprawach Wspólnoty Kościoła opartą na faktach. A fakty są takie, jakie zostały opisane powyżej. By się nie powtarzać po raz kolejny odsyłamy do dokumentów źródłowych czyli do Ministerstwa ( kliknij i czytaj ), które jednoznacznie potwierdza w rejestrze fakt zarejestrowania Kościoła, jak również do dokumentów potwierdzających wybór Księdza Biskupa na dwóch Synodach i w Kanadzie ( kliknij i czytaj ) i w Polsce (kliknij i czytaj). Znamy również genezę powstania „hejtu”, który miał poróżnić stronę Kanadyjską i Polską. Dotyczy to tego rzekomego oświadczenia ( kliknij i czytaj ). Ta intryga się nie powiodła. Ksiądz Biskup przyjął sakrę biskupią w dniu 31 stycznia z rąk Biskupa Katolickiego w obecności niemal trzydziestu świadków uczestniczących w tej pięknej uroczystości. Niech Bóg przebaczy grzech, którego dopuścili się Ci, którzy posługują się kłamstwem.
Wiemy, że pojawienie się w naszej Ojczyźnie Kościoła sprawia problemy pewnym ośrodkom. Ośrodkiem naszego zainteresowania pozostawała i pozostanie Ewangelia a nie próby wciągania Kościoła w złowrogie wojny wyznaniowe.
Pytanie 5 : Przepraszam , że pytam ale nikt nie wyjaśnił nam na czym polega ekskomunika , poza tym ,że nasz ksiądz zawsze straszy nas byśmy uważali by nie popaść w karę ekskomuniki. Czy możecie mi wyjaśnić, co to w ogóle jest? ( Asia – Warszawa)
Odpowiedź: Dziękujemy za to pytanie. Domyślam się, to „straszenie” nie dokonuje się w żadnej z naszych Parafii, bo w Katolickim Kościele Narodowym w prawie kanonicznym, którego zapisów przestrzegamy nie mamy „instytucji ekskomuniki w pojęciu karnym”. Czym więc jest to, czym panią i innych straszą, jak się domyślam księża z Pani parafii rzymsko katolickiej? Oczywiście najprościej jest spojrzeć do Wikipedii i sprawa będzie dość jasna – chodź może nie do końca.
Ekskomunika na przestrzeni wieków miała bardzo różne znaczenie. W pojęciu rzymskokatolickim zawsze pozostawała karą. W czasach średnich, kiedy w Kościele rządził pogląd inkwizycyjny osoba ekskomunikowana mogła nawet zakończyć swój los na stosie. Ekskomunika to nic innego jak wydalenie ze wspólnoty (z łac. excommunicatio – poza wspólnotą, wyłączenie ze wspólnoty). Ważne jest, z jakiego powodu dochodzi do ekskomuniki. Oczywiście Kościół ma prawo wydalać ze swojej wspólnoty zgodnie z zapisami prawa kanonicznego, o czym niżej. Jednak w dobrym tonie byłoby gdyby wierni wiedzieli, czym jest sama ekskomunika i gdyby nie byli straszeni ekskomuniką, jako perspektywą potępienia, bo tak nie jest i nie musi być. Dzisiejsze pojęcie ekskomuniki o którym słyszy się czasami z ust Kaplanów rzymskokatolickich ma inne znaczenie niż pojmowano je do Soboru Watykańskiego II . Wtedy była to tak zwana anatema – wyklęcie wskazujące również na to, że osoba nią dotknięta była również skazywana na potępienie.
Czy jednak mieliśmy kiedykolwiek do tego prawo by zastępować Boga w sądzeniu innych? Zdecydowanie nie, bo Bóg jest naszych jedynym i ostatecznym Sędzią. Takie rozróżnienie powoduje zamieszanie w rozumienia nieba i piekła. Nie ma nieba rzymskokatolickiego, ewangelickiego, narodowego etc. Jest jedno niebo. Jest jeden, ten sam Bóg. Dlatego za przejście z Kościoła Rzymskokatolickiego do innego Kościoła Katolickiego, Narodowego czy Chrześcijańskiego nie grozi nigdy piekło. Jeżeli tam znajdzie Pani Boga a nowa Wspólnota ten obraz Boga Pani lepiej przybliży, jeżeli w nowej wspólnocie czuje Pani bliskość Boga należy zmienić Wspólnotę Kościoła, bo życie i szansę mamy jedną. Nie będzie poprawki.
Każda wspólnota Kościoła ma prawo do własnego porządku, mamy go również u nas, i ten porządek w Pani Kościele określa kodeks prawa kanonicznego. Nie powinien on jednak być tym najważniejszym argumentem w rozmowie z wiernymi, ale powinien wspomagać dyscyplinę. Dobre wychowanie nie opiera się na przemocy, lecz na wychowaniu w miłości, cieple i wzajemnym poszanowaniu. Wracając do wyjaśnienia – prawo kanoniczne w Pani Kościele określa przypadki, za które wierny może być ekskomunikowany, czyli wykluczony ze wspólnoty Kościoła Rzymsko-katolickiego. Oczywiście najważniejszymi są np. profanacja Najświętszego Sakramentu, rozgrzeszenie wspólnika w grzechu przeciw VI przykazaniu, zdrada tajemnicy spowiedzi, przemoc wobec Ojca świętego, przyjęcie sakry biskupiej w innym Kościele katolickim i chrześcijańskim lub przejście do innego wyznania chrześcijańskiego lub innej religii.
W tym ostatnim przypadku sprawa wygląda mniej karnie a jest to raczej rodzaj potwierdzenia ,że np. Anna Kowalska jest już oficjalnie poza wspólnotą Rzymsko – katolicką . Dobrym przykładem jest sytuacja, kiedy osoba ochrzczona i żyjąca w wierze Kościoła Rzymsko- katolickiego przechodzi w sposób deklaratywny do innej wspólnoty Kościoła i innej religii. Takie przejście nie jest apostazją, czyli porzuceniem wiary w Boga, ale wyborem innego wyznania lub wyborem innej religii.
Zawracam uwagę na tę subtelność bowiem czymś innym jest pozostanie w innej wspólnocie Kościoła – w katolicyzmie lub w chrześcijaństwie a czymś innym wyborem innej religii np. islamu etc. Jeżeli ktoś przechodzi na trwale na przykład do Cerkwi Prawosławnej, Kościoła Ewangelicko – Augsburskiego, Katolickiego Kościoła Narodowego , etc. to jednocześnie tym aktem deklaruje ,ze nie chce już uczestniczyć w życiu Kościoła Rzymsko – katolickiego . W takiej sytuacji ekskomunika ma charakter oficjalnego potwierdzenia, że np. Anna Kowalska w związku z przejściem np. do Kościoła Ewangelicko Augsburskiego z dniem 01 stycznia 2014 roku przestała przynależeć do Kościoła Rzymsko-katolickiego i „ została wykluczona, – czyli ekskomunikowana, – bo takie jest znaczenie tej prawnej instytucji w tym przypadku, z Kościoła Rzymsko katolickiego.
Zatem starajmy się by nie grzeszyć przeciw Bogu i bliźnim, ale nie pozostawajmy w ciągłym poszukiwaniu Boga. I jeszcze jedno. Niektórzy kapłani, nie wiemy czy celowo, czy też z powodu braku pamięci zapominają, że wierni rzymsko – katoliccy mogą uczestniczyć w liturgii w ramach tak zwanej interkom unii. Należą do niej Kościoły Katolickie, ale nie rzymsko – katolickie, starokatolickie, narodowe oraz niektóre Kościoły Ewangelickie. Zatem proszę się ani nie bać ani nie przejmować, jeżeli znajdzie się Pani np. w świątyni czy kaplicy Katolickiego Kościoła Narodowego na Mszy świętej. Z tego powodu jak również z powodu przyjęcia Komunii świętej nie nabywa Pani ani żadnej kary ani tym bardziej grzechu.